Monday 23 September 2013

Resident Evil 5 Gold Edition - Review (XBOX 360)





H υπόθεση του παιχνιδιού τοποθετείται 5 χρόνια μετά τα γεγονότα του Resident Evil 4. O Chrys Redfield επιστρέφει για 2η φορά σαν πρωταγωνιστής στη σειρά μετά το Resident Evil και το Resident Evil Code Veronica. Αυτή τη φορά το πρώην μέλος των STARS (Special Tactics And Rescue Service) πάει στην Αφρική σαν μέλος της Bioterrorism Security Assessment Alliance (BSAA) για να αποτρέψει την πώληση ένος βιοχημικού όπλου στην μαύρη αγορά. Γρήγορα ωστόσο ανακαλύπτουν αυτός και η Sheva η ντόπια σύμμαχος του πως ο υιός έχει εξαπλωθεί ήδη στους ντόπιους και ο Chrys σοκάρεται ακόμα περισσότερο όταν μαθαίνει πως η Jill ίσως είναι ζωντανή και πλέον αφού βρίσκουν σκοτωμένη την ομάδα που θα τους περίμενε για να βρουν το βιοχημικό όπλο αρχίζει το γλέντι με τις σφαίρες. Τι νέο έχει να προσφέρει η Gold έκδοση θα μου πείτε τώρα ως προς το σενάριο? Περιέχει 2 extra mini story modes τα οποία καλύπτουν τα 2 σεναριακά κενά που είχε το παιχνίδι. Το 1 εξελίσεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και το άλλο πριν από αυτό στο οποίο μαθαίνουμε λεπτομερώς πως εξαφανίστηκε η Jill.
Σε γενικά πλαίσια λοιπόν το παιχνίδι δεν παίρνει δάφνες σεναριακής πρωτοτυπίας αφού κάνει μία από τα ίδια με τα προηγούμενα παιχνίδια αλλά ΟΚ πλέον τουλάχιστον με τα 2 addons δεν υπάρχουν πια τρύπες στο σενάριο και αυτό είναι θετικό.

To gameplay είναι πανομοιότυπο με το gameplay του 4 με την ουσιαστική διαφορά πως πλέον δεν είναι καθόλου τρομαχτικό και κυρίως είναι action και λιγότερο survival. Αγχωτικό ώρες ώρες ναι, ειδικά στα boss fights. Αυτό που πραγματικά κλέβει την παράσταση στο παιχνίδι είναι η Sheva που σε συντροφεύει στην περιπέτεια σας και σκοτώνει ζόμπι, σας βοηθάει να ανοίγετε πόρτες που δεν ανοίγουν από ένα άτομο, σας γιατρεύει όταν χρειαστεί, μοιράζετε όπλα με εσάς κτλπ. Γενικώς έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στην τεχνική της νοημοσύνη και σπάνια θα εκνευριστείτε με τις αποφάσεις της. Το πρωτοποριακό επίσης στο παιχνίδι είναι πως μπορείτε να παίξετε co-op το παιχνίδι online με φίλους ή ακόμα και άγνωστους κάτι που εκτοξεύει την διασκέδαση στα ύψη. Εννοείται και offline με split screen μπορείτε να παίξετε. Οσό καιρό έπαιζα το παιχνίδι σκεφτόμουν πόσο πώρωση θα ήταν να ξαναέβγαζαν την τριλογία με co-op και τέτοιο gameplay και γραφικά. Θα ήταν τρομερό πιστεύω.
Σχετικά τώρα με τα extra της gold έκδοσης το Desperate Escape εστιάζει στην καταιγιστική δράση ενώ το Lost in Nightmares θα σας θυμίσει πάρα πολύ τα παλιά καλά resident evil με ποιο survival στυλ.
Αλλά εξτρα που περιέχονται είναι τα Versus όπου είναι αυτό που φαντάζεστε pvp, το mercenaries reunion που είναι ανανεωμένη έκδοση του mode που ξεκλειδώνετε στον τερματισμό, έξτρα στολές για τους Chrys & Sheva και τέλος και φιγούρες που μπορείτε να ξεκλειδώσετε.

Tα γραφικά θα έλεγα πως είναι αριστούργημα. Οι χαρακτήρες, τα τέρατα και τα τοπία είναι άψογα σχεδιασμένα και πλήρως ρεαλιστικά.

Oσόν αφορά τον ήχο έχουμε αψογά ηχητικά εφέ και φοβερό voice acting. Η μουσική ωστόσο δεν πλησιάζει ούτε κατά διάνοια την ποιότητα των παλιότερων τίτλων

Ο χειρισμός είναι πανομοιότυπος με του 4. Με τη διαφορά πως δίνεις εντολές με το Β στον σύμμαχο σου. Ακόμα και αν δεν έχετε παίξει το Resident Evil 4 δεν θα σας πάρει καιρό να τον συνηθήσετε καθώς τα περισσότερα action παιχνίδια που βγήκαν μετά από αυτό ακολούθησαν τον ίδιο τρόπο παιξίματος με την κάμερα τρίτου προσώπου (πίσω από τον χαρακτήρα).

Παίζοντας το παιχνίδι μαζί με έναν φίλο μου (Just Reaper) co-op μας πήρε 13 ώρες gameplay στο normal mode και σκοπεύουμε να το παίξουμε και στο veteran για το achievement και επειδή έχουμε ακόμα πολλά να ξεκλειδώσουμε από όπλα και φορεσιές για τους ήρωες. Τα expansions της gold edition επίσης τα Lost in Nightmares και Desperate Escape προσθέτουν άλλες 3 ώρες συνολικά διασκέδασης. Χώρια τα mode Vs και Mersenaries που απλά δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Μια φορά αν μπείτε online και δείτε πόσος κόσμος τα παίζει ακόμα είναι αρκετό για να καταλάβειτε τι γίνεται. Σε γενικά πλαίσια αν δεν είχατε τη τύχη να παίξετε το Resident Evil 5 τώρα είναι η ευκαιρία σας. Αξίζει και με το παραπάνω να πάρετε αυτή την έκδοση. Αν και δεν είναι με τίποτα το καλύτερο της σειράς και ξεφεύγει πολύ από το όρο survival είναι από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια που μπορείς να παίξεις με κάποιον φίλο σου ή ακόμα και μόνος σου. Αρπάξτε το χωρίς δεύτερη σκέψη. Για όσους έχουν το Resident Evil 5 ήδη προτείνω να κατεβάσετε τα Lost in Nightmares και Desperate Escape. Η Capcom πιστεύω πάντως πως πλέον πρέπει να βρει μια ισορροπία μεταξύ τρόμου και δράσης. Σε αυτό την έχασε. Αλλά δεν μας χαλάει με τόση διασκέδαση που μας προσέφερε ο τίτλος. Γενικός βαθμός 9/10






Tuesday 17 September 2013

Metal Gear Acid 2 - Review (PSP)






H ιστορία του παιχνιδιού έχει να κάνει με μια αποστολή που αναλαμβάνει ο Snake να ερευνήσει τα εργαστήρια μιας εταιρείας που λέγεται ότι κάνει πειράματα σε παιδιά σε ένα νησί της βόρειας Αμερικής. Την αποστολή ο Snake την κάνει για να καθαρίσει το όνομα του αφού πιάστηκε από το FBI μαζί με άλλους να πετάει παράνομα σε ένα αεροσκάφος. Στην πορεία του παιχνιδιού ενώ συνεργάζεται με έναν από τους πράκτορες του FBI για την αποστολή έρχεται ένας στρατηγός από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της Αμερικής και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν ένας χάκερ βοηθά κρυφά τον Snake. Στο τέλος ειδικά του παιχνιδιού έμεινα με ανοιχτό το στόμα από τις απίστευτες ανατροπές που έγιναν στην υπόθεση.





To παιχνίδι ακολουθεί το ίδιο gameplay με το πρώτο παιχνίδι της σειράς, ωστόσο είναι πλέον ακόμη καλύτερο με την προσθήκη πολύ περισσότερων καρτών που δίνουν ακόμη μεγαλύτερη ποικιλία στην στατηγική που θα ακολουθήσετε. Τα boss fights επίσης είναι περισσότερα, υπάρχουν διαφόρων ειδών στρατιώτες να αντιμετωπίσετε με διαφορετικά όπλα όπως π.χ. αυτοί με τα φλογοβόλα και αρκετά ρομπότ. Η ευχαριστή έκπληξη του παιχνιδιού είναι η προσθήκη του Arena Mode όπου αντιμετωπίζετε εσείς και η Venus (θα μάθετε στη πορεία του παιχνιδιού ποια είναι αυτή) σε μάχες 2 vs 2 bosses από τα 3 MGS π.χ. Liquid Snake, The Boss κτπλ.
Οσοί έχετε παίξει την τριλογία θα πωρωθείτε άσχημα με λίγα λόγια. Το κορυφαίο της υπόθεσης είναι πως ότι μάχες κερδίζεις στην arena τις σώνεις στο ίδιο save που έχεις από το παιχνίδι και έτσι αυξάνεις τους πόντους σου και μπορείς να αγοράσεις περισσότερες κάρτες ή να αναβαθμίσεις αυτές που ήδη έχεις. Προσωπικά με βοήθησε να ξεκολλήσω από boss fight αυτό.





Tα γραφικά βελτιώθηκαν πολύ σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι αφού πλέον είναι cel-shaded.





Oσόν αφορά τον ήχο ισχύει ότι είχα πει και στο πρώτο παιχνίδι. Ολά καλά και όλα ωραία με τη μουσική και τα ηχητικά εφέ αλλά voice acting πάλι δεν έχουμε. Κρίμα...

Ο χειρισμός πάλι ειδικά για όσους έχουν παίξει το πρώτο παιχνίδι δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα. Αλλά ούτε και οι νέοι παίχτες καθώς στις πρώτες πίστες υπάρχουν tuturials.






Aπό θέμα διάρκειας μου πήρε 19 ώρες για να τερματήσω το παιχνίδι. Kαι σε αυτό όπως και στο πρώτο παιχνίδι ξεκλειδώθηκε New Game Plus όπου κρατάς τις κάρτες που είχες, παίρνεις 2 κάρτες δώρο και στην πορεία του παιχνιδιού ξεκλειδώνονται νέα card packs. Η υπάρξη της arena κιόλας που ανέφερα και νωρίτερα είναι αρκετή για να παίζεις το παιχνίδι στο αιώνα τον άπαντα.
Σαν γενική βαθμολογία του δίνω ένα 9/10. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα παιχνίδι που δεν πρέπει να λείπει από τη συλλογή κανενός φαν της σειράς. Πραγματικό διαμάντι. Παίξτε το οπωσδήποτε!
Kαιρός να παίξω το Peace Walker πιστεύω. Αρκετά το καθυστέρησα!

Friday 13 September 2013

Dead Rising 2


Η ζωή δεν έχει φερθεί και πολύ καλά τον τελευταίο καιρό στον πρώην πρωταθλητή του motocross Chuck Greene. Στο ζομπι outbreak του Las Vegas , έχασε την γυναίκα του, αφού πρώτα πρόλαβε να ρίξει μια δαγκωνιά στην κόρη του , μολύνοντας την με τον ιο των Ζόμπι. Πλέον λοιπόν, η ζωή του Chuck , είναι ένας καθημερινός αγώνας για την απόκτηση του Ζόμπρεξ, του αντίδοτου που πρέπει να παίρνει η κόρη του κάθε 24 ώρες για να μην μετατραπεί σε ζόμπι.




Βρίσκουμε τον Chuck στην Fortune city, να αγωνίζεται στο τηλεπαιχνίδι Terror is Reality, όπου οι αγωνιζόμενοι σκοτώνουν ζόμπια για χρήματα και φήμη. Ο Chuck παίρνει μέρος, ώστε με το χρηματικό έπαθλο να αγοράσει για την κόρη του Ζόμπρεξ. Όμως μαζί με εμάς, στην Forune City τον βρίσκει και για άλλη μια φορά η κακοτυχία . Κάποιος ελευθερώνει τα ζόμπια που κρατάγαν για το τηλεπαιχνίδι και μέσα σε λίγα λεπτά η πόλη κατακλύζεται από ζόμπι, τα οποία δαγκώνουν και πετσοκόβουν ότι βρουν μπροστά τους, είτε σκοτώνοντας τους είτε μετατρέποντας και αυτούς σε ζόμπι. Ο Chuck και η κόρη του καταφέρνουν να κλειστούν μέσα σε ένα safe House , μαζί με ελάχιστους άλλους survivors, όπουί πληροφορούνται από τον μοναδικό σεκιουριτά που επιβίωσε του outbreak, ότι σε 3 μέρες θα έρθει ο στρατός για να τους ελευθερώσουν. Φυσικά η γκαντεμιά δεν τελειώνει εδώ. Το ζόμπρεξ έχει τελειώσει και αυτός ο κάποιος που ελευθέρωσε τα ζόμπια, σύμφωνα με την κάμερα μιας δημοσιογράφου , είναι ο ίδιος ο Chuck. Έτσι έχει μόνο 3 μέρες για να βρει ζόμπρεξ, να μπορέσει να ανακαλύψει ποιος τον παγίδεψε, και να καθαρίσει το όνομά του, ώστε να μην συλληφθεί από τον στρατό.


Πως λοιπόν θα το κάνει αυτό; Προφανώς όχι καθισμένος στο Safe house, αλλά εφοδεύοντας στην πόλη με όπλο….. ότι βρει στο διάβα του. Το εμπορικό κέντρο είναι αρκετά μεγάλο με μαγαζιά και καζίνο, όπου μπορείς να πιάσεις και να χρησιμοποιήσεις οτιδήποτε. Και όταν λέμε οτιδήποτε το εννοούμε με όλη την σημασία της λέξης. Ρόπαλα, ακόντια, μαχαίρια, πιάτα , παγκάκια , καρέκλες. Όλα θα καταλήξουν στο κεφάλι των ζόμπι που θα κάνουν το λάθος να προσπαθήσουν να σας σταματήσουν. Αλλά το οπλοστάσιο σας δεν σταματάει εδώ. Σκοτώνοντας ζόμπια, μαζεύετε σιγά σιγά xp και κάνετε level up, κερδίζοντας εκτός από περισσότερη ενέργεια και inventory slots, combo cards. Αυτές σας δείχνουν τι υλικά χρειάζεστε ώστε να τα ενώσετε και να φτιάξετε super οπλα. Απλό παράδειγμα ένα ρόπαλο του Baseball και ένα κουτί καρφιά μας κάνουν ένα ρόπαλο του Baseball με καρφιά. Λογικό; Πάμε στα σύνθετα. Παχνίδι ελικοπτεράκι και μεγάλο μαχαίρι μας κάνει ένα ελικοπτεράκι που πετάει και θερίζει ότι ζόμπι βρεθεί στον έλικά του. Όμως, δεν τελειώσαμε ακόμα!!!! Ο chuck παίρνωντας Level, μετατρέπεται σε Chuck Noris και αρχίζει τα ζόμπια στα μπουνίδια, κλοτσίδια και βουτιές αλλά Smack down. Όλα αυτά σε συνδυασμό με ότι τα ζόμπια είναι…. ζόμπια και όχι νευτοκόλικα πλάσματα που τρέχουν σαν δαιμονισμένα,, κάνουν το gameplay εξαιρετικά διασκεδαστικό. Μέχρι να επεξεργαστούν ότι πρέπει να σας επιτεθούν, και να κουνηθούν, εσείς έχετε σκοτώσει μυριάδες.




Η δεύτερη εξαιρετική πτυχή του παιχνιδιού , είναι τα ξεκαρδιστικά Quest. Βλέπετε, εκτός από το να βρείτε ζομπρεξ για την κόρη σας και να καθαρίσετε το όνομά σας, προσπαθείτε να σώσετε και όσους περισσότερους Survivors μπορειτε, φέρνοντάς τους στο Safe House. Μόνο που… κάποιες φορές αισθάνεστε ότι δεν θέλουν και τόσο να σωθούν. Εκτός από την γιαγιά που περπατάει πιο αργά και από τα ζόμπι, θα συναντήσετε και άλλους “τρομέρους” χαρακτήρες, όπως η τύπισσα με τα εσώρουχα, που κλειδώθηκε έξω από το δωμάτιό της και αρνείται πεισματικά να σας ακολουθήσει στο safe house, αν δεν φορέσετε και εσείς εσώρουχα, γιατι ντρέπεται , και δεν την πάρετε στους ώμους σας, γιατί το πάτωμα είναι πολύ κρύο. Και οι μουρλοί δεν σταματάνε εδώ. Κάποια από τα Side Quests, όπου σας λένε ότι πιθανόν υπάρχει σε κάποιο μέρος survivor , αποδεικνύεται ότι τελικά πρόκυται για κάποιον ψυχοπαθή , και η συνάντηση καταλήγει σε μάχη. Για τους ψυχοπαθείς δεν θα πω τίποτα για να μην σας χαλάσω την έκπληξη. Ανταμώνοντας τους εγώ πάντως , πολλές φορές βρέθηκα να κάνω Facepalm.


Δυστυχώς όμως όσο ξεκαρδιστικό είναι να τους κοιτάς, τόσο σπαστικό είναι να τους πολεμάς. Το παιχνίδι είναι πολύ καλό στο να θερίζεις ζομπια με ένα - δυο χτυπήματα. Κάπου το χάνει όμως όταν πρόκειται για Boss με ενέργεια, κάνοντάς τες τις χειρότερες μάχες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Πολλές φορές για να σκοτώσω κάποιον ψυχοπαθή ανέτρεξα στο Youtube που τα ξέρει όλα, αλλά ακόμα και αυτό , κάποιους τους σκότωνε εκμεταλλευόμενο κάποιο glitch του παιχνιδιού. Επίσης διέφυγε τελείως στους δημιουργούς του , να βάλουν την επιλογή continue , εκτός από load , όταν σε σκότωνε κάποιο boss, αναγκάζοντάς σε πολλές φορές να διανύσεις αποστάσεις 5 λεπτών , μέχρι να φτάσεις στο boss , για μια τσόντα 20 δευτερολέπτων. Μέχρι τέλος πάντων να μάθεις πως αντιμετωπίζεται σωστά το boss, ώστε να γίνει μια χρονοβόρα μάχη.



Για άλλη μια φορά δυστηχώς , ο χρόνος δεν είναι κάτι που έχετε σε αυτό το παιχνίδι. Τα side και main quests , εχουν ορισμένο χρόνο για να ολοκληρωθούν, ο οποίος αν περάσει αποτυγχάνουν αυτομάτως. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί από την μία δίνει μία ταύτιση με τον χαρακτήρα, αφού και αυτόν τον πιέζει ο χρόνος και πρέπει να προσεκτική επιλογή των side quest που θα προσπαθήσετε να ολοκήρώσετε. Από την άλλη όμως κάποια πράγματα δεν τα έχουν σκεφτεί καλά με τον χρόνο, ο οποίος μετράει ακόμα και όταν πολεμάτε κάποιο boss. Κάτι που όπως αναφέραμε παρά πάνω, πρόκειται συνήθως για μια χρονοβόρα διαδικασία. Κατά αυτόν τον τρόπο, μου έτυχε ενώ ξεκίνησα boss fight με αρκετό χρόνο στην διάθεσή μου, να βάλω την ουρά στα σκέλια και να τρεξω πίσω στο Safe house , για να δώσω ζόμπρεξ στην κόρη μου, επειδή τέλειωνε ο χρόνος. Κάτι που τελικά δεν με χάλασε, αφού όταν γύρισα αντίκρησα τον ψυχοπαθή να πηδάει την όμηρο του…. Αυτό που με χάλασε όμως ήταν το δεύτερο πάθημα με τον χρόνο, όπου το main quest έλεγε να συναντήσω κάποιον στις 11. Πήγα λοιπόν εγώ στις 10 : 57 για να μην τον στήσω κιόλας, και τελικά επρόκειτο για Boss fight. Το “έξυπνο” παιχνίδι όμως, έκανε αυτόματα fail το quest στις 11, ενώ εγώ ήμουν ήδη στο ραντεβού και πάλευα με το boss, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνω να τελειώσω ποτέ την μάχη. Κάτι που με ανάγκασε να κάνω load σε προηγούμενο save, και να ξανασκοτώσω έναν ψυχοπαθή, φέρνοντας με και εμένα στα όρια της ψυχοπάθειας


Τα δεινά του χρόνου δεν σταματάνε εδώ όμως. Αν θέλετε να ασχοληθείτε και με side quests, ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος που καταλήγετε να μην ασχοληθείτε σχεδόν καθόλου με το εμπορικό κέντρο. Κάτι που είναι μεγάλη απώλεια, μιας και από τα μαγαζιά εκτός από όπλα, μπορείτε να πάρετε και ρούχα, φορώντας σχεδόν οτιδήποτε. Μέχρι και γυναικεία. Και όχι, δεν υπάρχει free roam mode, ώστε να το εξερευνήσετε με την ησυχία σας. Ο μόνος τρόπος είναι να αφήσετε όλα τα quest να γίνουν faill, και εσείς να κάνετε τα “ψώνια” σας, αγνοώντας τις επίμονες κλήσεις από το safe house. Όμως ακόμα και έτσι, ο χρονικός περιορισμός των 3 ημερών συνεχίζει να υφίσταται.




Στο Multiplayer υπάρχουν δύο modes.

Το πρώτο είναι το Terror in Reality, όπου σαν το τηλεπαιχνίδι συναγωνίζεστε με αντίπαλους παίκτες , σε διάφορα αγωνίσματα που περιλαμβάνουν την ευγενή τέχνη του πετσοκώματος ζομπίων, κερδίζοντας χρήματα, τα οποία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μέσα στο παιχνίδι.

Το δεύτερο mode, είναι το co op, όπου ενώνετε τις δυνάμεις με έναν φίλο σας, και προσπαθείτε να βγάλετε τον chuck από την δυσμενή του θέση. Δυστυχώς όμως ο δεύτερος παίκτης που έχει κληθεί να βοηθήσει, το μόνο που κερδίζει είναι xp από σκότωμα ζόμπι. Ούτε λεφτά κερδίζει, αλλά ούτε και τις αποστολές ολοκληρώνει, κάνοντας τον ουσιαστικά τίποτα παραπάνω από το δίδιμο sidekick του Chuck, μιας και παίρνει και την μορφή του. ( Ευτυχώς αφήνει να φοράς τα ρούχα που είχες και δεν είναι καρμπόν οι δύο Chuck )



Τελικά

Πρόκειται για ένα πολύ αστείο και διασκεδαστικό παιχνιδάκι, ειδικά για όποιον γουστάρει κάφρικα Quest, το οποίο όμως θα ήθελε λίγη δουλίτσα περισσότερο στο θέμα του χρόνου και την έλλειψη του Free Roam mode, και πολύ περισσότερη στο θέμα των Bosses , τα οποία στην κυριολεξία με έκαναν να δυσκολευτώ να κοιμηθώ κάποιες μέρες από τα νεύρα μου.

Βαθμός. 7







J.Lynx

Thursday 5 September 2013

The Bureau: X-COM Declassified Review


 





The Bureau: X-COM Declassified Review







Όσοι από εσάς μας διαβάζετε από την αρχή θα ξέρετε , και όσοι από εσάς δεν το ξέρετε το μαθαίνετε τώρα, ότι απλά ΛΑΤΡΕΥΩ το X-com : Enemy Unknown. Στο review που έγραψα περίπου 1 χρόνο πριν το αποκάλεσα ως ένα από πιο διασκεδαστικά Strategy παιχνίδια που είχα παίξει εδώ και πολύ καιρό, κάτι που ισχύει ακόμη και σήμερα. Εκείνο το παιχνίδι όμως δεν ήταν προγραμματισμένο να είναι το πρώτο της επανεκκίνησης της θρυλικής σειράς X-Com. Την τιμή αυτή θα τη λάμβανε ένα First Person Shooter , με το ίδιο όνομα , κάτι που προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις από τους οπαδούς της σειράς (για την ακρίβεια κοντέψαμε να αρχίσουμε τον 3ο παγκόσμιο) Και για να αποφύγουν τις ορδές από δυσαρεστημένους φανς οι developers αποφάσισαν να καθυστερήσουν την έκδοση του shooter τους και να μας κάνουν τη χάρη, να μας δώσουν το strategy game που θέλαμε. Μετά από χρόνια καθυστερήσεων  και ,πλέον, με τη μορφή ενός Third Person Shooter το εν λόγω παιχνίδι βγήκε στην κυκλοφορία με τον τίτλο The Bureau: Xcom Declassified. Θα μπορούσε λοιπών αυτό το παιχνίδι να βουλώσει όλους τους οπαδούς της σειράς και να μας αποδείξει ότι οι εταιρείες ξέρουν τι κάνουν; Θα μπορούσε να μας αναγκάσει να πέσουμε στα γόνατα και να ζητήσουμε συγγνώμη που αντιδράσαμε; … Με μία λέξη όχι…


Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως: Η ιστορία του παιχνιδιού εκτυλίσσεται το έτος 1962 , κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Ο πρόεδρος Κένεντι έχει εγκρίνει την ίδρυση του Bureau of Operations and Command ή αλλιώς X-COM το οποίο ως σκοπό έχει την διοίκηση του Αμερικανικού στρατού σε μια περίπτωση σοβιετικής εισβολής. Αυτοί που εισέβαλαν όμως δεν ήταν τελικά οι σοβιετικοί αλλά … εξωγήινοι και αναγκάζει το X-COM να αναλάβει δράση, πριν ακόμη ολοκληρωθεί πλήρως, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας . Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο του William Carter, ενός ειδικού πράκτορα της CIA ο οποίος άθελά (;) του βρίσκεται στη μέση της αρχικής μάχης, στρατολογείται και γίνεται ένας από τους κύριους πράκτορες. Ένα από τα λίγα καλά τα οποία μπορώ να πω για το παιχνίδι είναι ότι , παρότι επιστημονικής φαντασίας, πετυχαίνει να κάνει τον παίχτη να νομίζει ότι βρίσκεται όντως στη δεκαετία του 60. Από τα ρούχα, τα κουρέματα, τα αυτοκίνητα μέχρι τους τεράστιους υπολογιστές που γεμίζουν ένα ολόκληρο δωμάτιο. όλα θυμίζουν 60 (Αν είχε και λίγη περισσότερη 60s μουσική όλα θα ήταν υπέροχα) . Κάπου εκεί όμως  σταματάνε και τα καλά τα οποία έχω να πώ. Η ιστορία του παιχνιδιού φαίνεται απλά μισοτελειωμένη. Παρότι αρχίζει αρκετά καλά ιδιαίτερα προς το τέλος μου έδωσε την αίσθηση πως , είτε έμειναν από ιδέες, είτε από όρεξη ή απλά προσπαθούσαν να την τελειώσουν όσο το δυνατών γρηγορότερα , καθώς πολλά που συμβαίνουν ή δεν βγάζουν κανένα νόημα, ή δεν εξηγούνται καν. Στους χαρακτήρες του παιχνιδιού δεν δίνεται καθόλου χρόνος ανάπτυξης με απότέλεσμα να μην έχουν κανένα ενδιαφέρων και να μην μπορεί ό παίκτης να συνδεθεί μαζί τους. Όσο για τον Carter; σκεφτείτε τον ως ένα μείγμα Batman και Martin Riggs (Φονικό όπλο), ενώ ήταν στον πόλεμο έχασε την οικογένεια του, δεν πρόλαβε καν να τους χαιρετήσει και από τότε τον πήρε η κάτω βόλτα και ψάχνει να βρει ένα λόγο να παραμείνει ζωντανός. Γενικώς κλισέ και αδιάφορος…

Το αίσθημα της μισοτελειωμένης δουλειάς συνεχίζει και στα τεχνικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Τα γραφικά σε ορισμένες περιπτώσεις δείχνουν πολύ καλά , αλλού πάλι εντελώς ψεύτικα και πλαστικά. Και παρότι γραφικά το παιχνίδι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ,στο PC , υπάρχουν κάποιες επιλογές στο μενού των γραφικών , οι οποίες θα ρίξουν τα fps σας στον υπόνομο , κάτι το οποίο το περίμενα από ένα παιχνίδι όπως το Crysis , το οποίο είναι απλά φτιαγμένο για να καταστρέψει τον υπολογιστή, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν δικαιολογείται . Το voiceacting απλά μέτριο (αν και η φωνή του Carter μου θύμισε Christian Bale και μου έσπασε τα νευρα). Όσο για τη μουσική; Ίσα που θυμάμαι την ύπαρξη της.


Αλλά ως γνωστών και το X-com : Enemy Unknown δεν στηριζόταν στην χολιγουντιανή του ιστορία και στα απίστευτα του γραφικά, αλλά στο πολύ καλό και ελκυστικό του gameplay άρα υπάρχει ακόμη μια ελπίδα να μας διαψεύσει το The Bureau σωστά; … όχι ...  Το gameplay χωρίζεται σε 2 κομμάτια. Το ένα είναι η βάση στην οποία περιφέρεται ο παίκτης ανάμεσα σε αποστολές Εδώ  μπορεί κανείς να έχει κάποιους από τους πιο βαρετούς διαλόγους στην ιστορία του gaming με διάφορους χαρακτήρες , για τους οποίους δεν ενδιαφέρεται και φυσικά δεν έχουν καμία επίπτωση στην ιστορία καθώς και να κάνει και μερικές μικροαγγαρείες οι οποίες επίσης δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στη γενική ιστορία του παιχνιδιού . Ακόμη εδώ επιλέγει σε ποια αποστολή θα πάει και έχει πρόσβαση στον εξοπλισμό και στο πενιχρό customization  του βασικού χαρακτήρα και των random και χωρίς προσωπικότητα συντρόφων του. Αξίζει να αναφερθεί πως οι σύναγωνιστές μας χωρίζονται σε 4 κλάσεις, η καθεμία με ξεχωριστό εξοπλισμό και ξεχωριστές ειδικές ικανότητες.  Το κύριο θέμα όμως αποτελούν οι διάφορες αποστολές που αναλαμβάνει ο παίκτης για λογαριασμό του X-COM.  Το σύστημα του παιχνιδιού αποτελεί αντιγραφή του αντίστοιχου συστήματος του Mass Effect, δηλαδή TPS με τρείς χαρακτήρες, τον βασικό και 2 companions,  και κάποια στρατηγικά στοιχεία, δίνοντας όμως μεγαλύτερη έμφαση στην στρατηγική και στον χειρισμό των 2 συνεργατών. Πιο περιγραφικά : Πατώντας το SPACE το παιχνίδι μπαίνει σε slow  mode και ανοίγει το στρατηγικό μενού στο οποίο ο παίκτης δίνει εντολές σε κάθε έναν από τους 2 συντρόφους του καθώς και χρησιμοποιεί τις δικές του ειδικές ικανότητες. Ξαναπατώντας το SPACE ο χρόνος γυρνάει σε κανονική ταχύτητα και η το παιχνίδι ξαναγίνεται κλασσικό TPS. Ένα κόνσεπτ το οποίο ακούγεται ενδιαφέρων σωστά; Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα που σχεδόν καταστρέφει την όποια ευχαρίστηση αυτού του συστήματος : το AI. Το πόσες φορές έδωσα οδηγία να μείνουν σε συγκεκριμένη θέση και να ρίχνουν για να πάω εγώ να φλανκάρω εχθρό και μετά από 5 δευτερόλεπτα είδα τους ηλίθιους που το παίζουν ειδικοί πράκτορες να τρέχουν μέσα στο πεδίο βολής των εχθρών σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φτάσουν στη θέση μου (και φυσικά να γίνονται κιμάς), χωρίς να έχω δώσει καμία τέτοια εντολή και πόσες απόστολές έχω χάσει από κάτι τέτοιες γελοίες πράξεις δεν λέγεται. Όταν πρέπει να κουνηθούν γιατί τους βιάζει ένας εχθρός κάθονται στη θέση τους και γκρινιάζουν, όταν δεν πρέπει να κουνηθούν chargάρουν αδιακρίτως… απλά όχι. Ακόμη ένα αρνητικό στοιχείο είναι το πόσο τραγικά επαναλαμβανόμενο είναι το παιχνίδι. Ιδού ΌΛΕΣ οι αποστολές στις οποίες θα λάβετε μέρος: Διάλογος- Διαδρομος - Μάχη - Διάδρομος - Μεγαλύτερη μάχη - Διάδρομος - Τελική μάχη - Τέλος απόστολής , ένα μικρό διαλλειμα στη βάση και πάμε για μια επανάληψη.



Για ακόμη μια φορά βρίσκομαι στεναχωρημένος στο φινάλε αυτού του review, γιατι το παιχνίδι έχει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες και πολύ όμορφη ατμόσφαιρα! Αλλά δυστυχώς τίποτε άλλο δεν είναι ολοκληρωμένο! Αξίζει να το αγοράσετε; ίσως όταν γίνει πολύ πιο φτηνό, αυτή τη στιγμή για κανένα λόγο. Μετά βίας 3 / 10