Wednesday 26 September 2012

Persona 3 Portable (PSP) - Review

To παιχνίδι αρχικά είχε κυκλοφορήσει στο PS2 το 2006. To 2009 βγήκε στην Ιαπωνία για το PSP, το 2010 στην Αμερική και το 2011 στην Ευρώπη. 
Εξομοιώνει την ζωή ενός μαθητή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κάνεις φίλους και να μιλάς για διάφορα θέματα μαζί τους, έχοντας την επιλογή να διαλέξεις τι θα τους πεις όπως κάθε καλό rpg που σέβεται τον εαυτό του. Ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι κάθε βράδυ στις 12 ο χρόνος παγώνει και εμφανίζεται η Dark Hour στην οποία το σχολείο γίνεται πύργος γεμάτος σκιές και διάφορα παιδιά του σχολείου εξαφανίζονται. Ξαφνικά εσείς και κάποια άλλα άτομα ανακαλύπτετε ότι μπορείτε να καλείτε personas (θεούς/δαίμονες/μυθολογικά τέρατα) για να πολεμήσετε τις σκιές και να βρείτε την αλήθεια πίσω από όλα αυτά τα παράξενα. Οσο προχωρά το παιχνίδι ανακαλύπτεις περισσότερα συνταρακτικά νέα για σένα και για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Τι το νέο έχει σε σχέση με την παλιά έκδοση?
Σε αντίθεση με την έκδοση για PS2 στο PSP μπορείς να επιλέξεις να παίξεις το παιχνίδι με αγόρι ή κορίτσι κάτι που αλλάζει άρδην τα πρόσωπα με τα οποία αλληλεπιδράς. Η κίνηση στον χώρο δεν είναι 3D όταν είσαι στο σχολείο και στα μαγαζιά όπως στο PS2 αλλά στο στυλ του Phantasy Star Portable όπου και εκεί μόνο οι μάχες  είναι 3D. Aλλά δεν πιστεύω να σας πειράξει γιατί είναι πολύ ομόρφο αυτό το manga στυλ. Οι βασικότερες αλλαγές είναι πως πλέον μπορείς να κάνεις block στη μάχη και να ελέγξεις όλο το party κάτι που φυσικά βελτιώνει κατά πολύ το gameplay.


Aπό ήχο πως πάμε?
Οι φωνές των χαρακτήρων είναι απίστευτα ταιριαστές και τα ηχητικά εφέ φοβερά. Η μουσική προσωπικά μου άρεσε ήταν λίγο FFX-2 φάση, new age jazz/funk. Στις μάχες ειδικά οι κραυγές των ηρώων είναι το κάτι άλλο!

Φτάσαμε στο ζουμί της υπόθεσης, πες να μας για το gameplay!
Oι βετεράνοι των jrpg θα νιώσουν σαν το σπίτι τους. To παιχνίδι είναι απίστευτα εθιστικό. Συνδυάζει την μανία συλλόγης personas αλά pokemon, την μανία του fusion αλά digimon και το ανεπανάληπτο σύστημα μάχης των final fantasy 6,7,8,9,10 με μερικά πολύ έξυπνα πρόσθετα όπως το "All out attack". Επίσης υπάρχουν τα s.links που είναι οι φιλίες/σχέσεις με το αντίθετο φύλο που κάνατε που θυμίzουν αρκετά sims. Μάλιστα όταν κάποιο s.link το φτάσετε στο maximum μπορείτε να φτιάχνετε κάποια special personas. Ολοί οι χαρακτήρες του party έχουν φοβερές προσωπικότητες και άψογη ανάλυση χαρακτήρων. Tέλος η εξομοιώση της μαθητικής ζωής εντυπωσιάζει μιας και δίνετε ακόμα και διαγωνίσματα. Γενικώς αν αρχίσεις να παίzεις το παιχνίδι δεν ξεκολλάς με τίποτα και παρατάς όλα τα άλλα που παίzεις. Gotta Fusion Them All!

Kαι πόσο χρόνο gameplay έχει?
Μου πήρε 100 ωρες να το τερματήσω στο lv 82 και το γεγονός ότι μετά μπορείς να παίξεις new game plus κρατώντας lv,s.links,gear και persona list είναι ένας λόγος να παίξετε ξανά το παιχνίδι στο καπάκι μιας και υπάρχουν πολλά κρυφά bosses και κρυφές αποστολές. Ασέ που μόνο αν τα βρεις όλα τα personas και πας όλα τα s.links στο full μπορείς να κάνεις το κρυφό persona. Tέλος αποκλειστικά στην έκδοση του psp μπορείς να παίξεις και σαν κορίτσι, με το σενάριο να είναι πολύ διαφορετικό από του αγοριού. Ακόμα καλύτερο είναι το γεγονός πως τα καλούδια του new game plus μεταφέρονται και στο παιχνίδι του κοριτσιού οπότε χαλαρά μπορεί να παίξετε πολλές φορές σερί φορές το παιχνίδι.

Να το αγοράσω τελικά?
Ακόμα δεν το πήρες? 'Ενα από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, must για τους λάτρεις των final fantasy, pokemon και των anime γενικότερα. Δεν νοείται να σου αρέσουν τα jrpg και να μην έχεις παίξει αυτή τη παιχνιδάρα. Γενική βαθμολογία 9/10




Monday 24 September 2012

The Book of Unwritten Tales (PC)




Μία νεαρή πριγκηπέσα ξωτικιά. Ένα gnome με όνειρο να γίνει μάγος. Ένας άνθρωπος ρογκας που μαθαίνει να μην είναι παρτάλι , και ένα δαχτυλίδι το οποίο μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο. Κλασικό fantasy Adventure. ΛΑΘΟΣ!!!! Γιατί εδώ μιλάμε για το The book of unwritten tales. Μία παρωδία της οποίας οι καφρίλες  ξεκινούν από τον φανταστικό κόσμο του  World of Warcraft και ξεχύνονται μέχρι το αχανές διάστημα του Star wars. Αλλά ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή.



Πως ξεθάφτηκε ένα διαμάντι
Για το The book of unwritten tales , έμαθα από έναν φίλο μου, ο οποίος το ξετρύπωσε από τα άδυτα του νετ. Λέω ξετρύπωσε, γιατί ως πολλά καλά πράγματα δεν έχει διαφημιστεί αρκετά. Αρχικά είχε κυκλοφορήσει μόνο στα Γερμανικά οπότε έμεινε κρυμμένο αρκετά  καλά. Με το που  έμαθα για αυτό, ήξερα ότι έπρεπε να το παίξω. Σύμφωνα με τον φίλο μου , ήταν ένα από τα παλιά κλασικά point and click adventures , ( ναι αυτά που μια φορά και έναν καιρό επέλεγες πράματα με το mouse ), και σατίριζε σχεδόν τα πάντα.




Gameplay
Τελικά το παιχνίδι με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που το έπιασα στα χέρια μου. ΝΑΙ ήταν όντως κλασικό point and click adventure!!! ( όσοι νομίζουν ότι επαναλαμβάνομαι μάλλον δεν έχουν νιώσει αυτή την … μετάβαση από τα Point and click στα τρισδιάστατα adventures. Οπότε τους κατανοώ . Lucky bastards…). Όμως δεν φτάνει μόνο ο χειρισμός για να κάνει ένα adventure καλό. Οι γρίφοι του είναι πραγματικά όμορφοι, και το όλο gameplay αφήνει τα πλανιέται στην ατμόσφαιρα το αίσθημα της σάτιρας, χωρίς να το παρακάνει και να χαλάει την fantasy ατμόσφαιρα. Ένα παράδειγμα  είναι που στην αρχή είχα βρει ένα μαστίγιο και είπα να το χρησιμοποιήσω a la Indiana Jones. Ω θεοί!! Που να φανταστώ ότι θα έπεφτα μέσα και η ελφίνα την ώρα που θα το χρησιμοποιούσε θα μουρμούριζε την μουσική της ταινίας;;; Και που να δείτε παρακάτω, που από το πουθενά έφαγα αναφορά στο Finding Nemo. Αλλά αρκετά με την σάτιρα. Δεν πρόκειται να την αναλύσω περαιτέρω  για να μην χαλάσω τις εκπλήξεις, οι οποίες είναι αρκετές μα τον Odin.




Χαρακτήρες.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ αν ένα παιχνίδι έχει ‘’χλιαρούς’’ χαρακτήρες με κάνει να ξενερώνω λίγο. Ε λοιπόν με το Book δεν είχα κανένα πρόβλημα. Και οι 3 χαρακτήρες συν bonus το pet, τα σπάνε και είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Από την ψωνισμένη ελφίνα στον κοσμογυρισμένο  Ρογκα και το ενθουσιώδη gnome που θέλει να βιώσει  περιπέτεια. Είναι πραγματική απόλαυση να παίζεις μαζί τους. Τέλος, αλλά και πολύ βασικό , μην ξεχνάμε ότι το παιχνίδι βγήκε αρχικά στα Γερμανικά, όμως η μεταγλώττιση στα Αγγλικά είναι πάρα πολύ καλή.





Ιστορία
Nah uh . Δεν αποκαλύπτω τίποτα. Μόνο ότι πρόκειται για το ένα δαχτυλίδι….

Τελικά
Καλά μα τι λέω τόση ώρα;;; Όποιος είναι φαν των παλιών adventures και του αρέσουν οι παρωδίες θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στο δρόμο για το μαγαζί!!!!



Bonus
Πάρτε και το Teaser Trailer για να καταλάβετε τι εννοώ



Thursday 20 September 2012

Policenauts



Η αρχή των...αστυνομοναύτων!
To policenauts είναι μια δημιουργία του αγαπημένου Hideo Kojima!Ένα διαμάντι που αν δεν γινόταν fan-translate δεν θα το μαθαίναμε ποτέ εμείς οι "δυτικοί"!Το παιχνίδι δεν ανήκει σε ένα συγκεκριμένο genre. Είναι κάτι σαν διασταύρωση.Είναι ένα story driven  adventure game,με point n click interface όπου έχει και κάποια κομμάτια shooting με τη μορφή της σειράς time crissis αν θυμάστε!
Η ιστορία ξεκινά!
Σαν story driven παιχνίδι πιστεύω λόγο της φύσης του αν δεν σας αρέσει η ιστορία δεν θα βρείτε τίποτα άλλο αρεστό στο παιχνίδι!Το σενάριο είναι science fiction γύρω από τη γοητεία του διαστήματος.Η ιστορία είναι η εξής, είστε ο Jonathan Igram 
πρώην αστυνομοναύτης και νυν ιδιωτικώς ερευνητής.Ο Jonathan
 την εποχή που ήταν ένας απο τους 5  αστυνομοναύτες (policenauts)
 του είχε συμβεί ενα φοβερό ατύχημα, είχε κατά λάθος "ρουφηχτεί"
 στο διάστημα και για 25 χρονιά θεωρούνταν νεκρος. Βρέθηκε ομως
 και λόγω της κατασκευής της στολής του παραμένει νέος ,οπως ηταν
 πριν τα 25 χρονιά που πέρασαν.Στο παρόν τώρα.Ο Jonathan δέχεται
 επίσκεψη απο την πρώην γυναικά του Lorraine στο γραφείο που δουλεύει 
ως ιδιωτικός ερευνητής όπως είπαμε.Του λέει οτι ο νυν άντρας της Kenjo Hojo 
έχει εξαφανιστεί και τα μόνα στοιχειά που βρήκε η γυναικά του είναι ένα γυρισμένο 
στη μέση φύλλο, κάποιες κάψουλες φαρμάκων και τη λέξη "Pluto".O Jonathan δεν είναι
 πολύ διατεθειμένος να τη βοηθήσει.Ενω φεύγει η Lorraine έξω απο το
 σπίτι του jonathan, η Lorraine πέφτει θύμα δολοφονικής επίθεσης!!Ο 
Jonathan δίνει την υπόσχεση στην μισοπεθαμένη πρώην του ,Lorraine, ότι
 θα ανακαλύψει το φονιά της και θα βρει τον εξαφανισμένο άντρα της.Ο 
Jonathan αναγκάζεται να επιστρέψει στην περιοχή Beyond εκεί όπου πριν 
25 χρόνια ήταν ήρωας ως policenauts ώστε να ερευνήσει την δολοφονία της
 Lorraine αλλα και την εξαφάνιση του συζύγου της.Αυτή ήταν περιληπτικά η αρχή του παιχνιδιού!Θα ζήσετε πολλά plot twist στη συνέχεια οπότε το ενδιαφέρων σας σίγουρα θα παραμείνει αμείωτο!




Τι γλώσσα μιλάς;
Το παιχνίδι εφόσον κυκλοφόρησε official μόνο εντός Ιαπωνίας είναι φυσικό να έχει μόνο ιαπωνικές φωνές!Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου μιας και οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές!Το γενικό soundtrack της σειράς ήταν πολύ καλό!

Από gameplay πως πάμε;
Όπως προείπα το  polinauts είναι κατά κύριο λόγο point n click!Δηλαδή κουνάτε ένα κέρσορα όπως του ποντικιού και θα επιλέγετε διάφορες ερωτήσεις ή θα αλληλεπιδράτε με αντικείμενα που σας δείχνει το παιχνίδι ώστε να συνεχιστεί η ιστορία!Έτσι είναι η φύση του παιχνιδιού και όπως είπα αν δεν σας αρέσει αυτό δύσκολα θα το συνηθίσετε!Σε ορισμένα σημεία θα ελέγχετε ένα όπλο πυροβολώντας τον απαιτούμενο στόχο/εχθρό.Αν δεν σας αρέσει η περιγραφή του gameplay μην ξεχνάτε ότι το ατού του τίτλου είναι η ιστορία και όχι το gameplay χωρίς να σημαίνει ότι είναι broken!!



Γραφική ...πανδαισία!!
Το παιχνίδι έχει anime cut scenes και τα γραφικά του είναι hand drawn αν δεν κάνω λάθος οποτε όλο αυτό προσδίδει γοητεία!




Διάρκεια;Beyond...imagination!
Με εξέπληξε η διάρκεια του παιχνιδιού!Καταρχήν το παιχνίδι χωρίζεται σε κεφάλαια. Έχει 7 κεφάλαια + τον επίλογο  και για όλα αυτά μου πήρε 14 μισή ώρες να το ολοκληρώσω!Νομίζω ακόμα πιο πολύ διάρκεια θα κούραζε, βέβαια εξαρτάται με το πόσο γρήγορα λύνεται τους γρίφους και ανακαλύπτεται νέα στοιχεία.Ο γρίφος της βόμβας θα σας πάρει μια ώρα σίγουρα πάντoς λόγω του trial and error!

Last words!
Το παιχνίδι δεν απευθύνεται σε όλους λόγο της point n click φύσης του. Άλλα αν σας γοητεύσει η συγκινητική και αγωνιωδης πλοκή δεν θα το αφήσετε ήσυχο μέχρι να δείτε τους τίτλους  τέλους!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!Τελικό σκορ 10/10!


***Που θα βρω το παιχνίδι;***
Σίγουρα θα αναρωτηθείτε αυτό. Καταρχήν το παιχνίδι υπάρχει ολόκληρο στα αγγλικά από μετάφραση fans!Eγώ έπαιξα της μεταφρασμένη ps1 έκδοση στο psp μου μιας και βρηκα τα isos του ps1 converted για το psp!Google it και σίγουρα θα το βρείτε!


Tuesday 18 September 2012

Parasite Eve: The 3rd Birthday (PSP) - Review





Βρισκόμαστε στο Μανχάταν το έτος 2012, ξαφνικά εμφανίζεται ένα τεράστιο τέρας με πλοκάμια και κάνει λίμπα την πόλη καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα του και σκοτώνει όποιον βρίσκεται εκεί. Τα τέρατα αυτά γνωστά και ως "Babels", Βαβέλς δηλαδή είναι σαν ρίζες φυτών που ζουν τρέφοντας ανθρώπους. Η ανθρωπότητα για να αποτρέψει την αφάνιση του είδους φτιάχνει την οργάνωση CTI (Counter Twisted Investigation). Μέλος της είναι η Aya Brea η οποία βρέθηκε αιμόφυρτη έξω από τη εκκλησία St. Thomson το 2010 λίγο πριν την εμφάνιση των Babels και των Twisted. Αφού την εξέτεσαν διαπίστωσαν πως είχε χάσει τη μνήμη της και είχε την απίστευτη ικανότητα "overdrive" να μεταφέρει την ψυχή της σε άλλους ανθρώπους και να τους ελέγχει. Εφτιαξάν μετά ένα μηχάνημα με την ονομασία Overdive System και την έβαλαν με μια ομάδα στρατιωτών να αντιμετωπίσει τα τέρατα.
 



Η μουσική δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ωστόσο το voice acting και τα ηχητικά εφέ των όπλων ήταν τέλεια και σας βοηθούσαν στο να καταναοήσετε τον χώρο π.χ. αν σας την πέφτει τέρας από πίσω
Tα γραφικά πάλι με εντυπωσιάσαν. Απίστευτα γραφικά και ακόμα πιο απίστευτα CGI βιντεάκια. Οτί καλύτερο έχουμε δει στο PSP μπορώ να πω.



Θα σας πάρει λίγο καιρό να κατανοήσετε τον χειρισμό του παιχνιδιού και τις ικανότητες την ηρωίδας αλλά μετά θα τον εκτιμήσετε πάρα πολύ. Το μόνο εκνευριστικό είναι πως τα βαριά όπλα π.χ. ρουκετοβόλο δεν έχουν autoaim και είναι σπαστικό αν σας την πέσουν από πίσω. Με όλα τα άλλα όπλα πατώντας L, η Aya λοκάρει επιτόπου τον εχθρό που είναι κοντά της. Σαφέστατα καμία σχέση με τα παλιότερα Parasite Eve ο χειρισμός. Πιο πολύ σε Kingdom Hearts έμοιαζε ο τρόπος χειρισμού.
Φανταστείτε το παιχνίδι σαν ένα resident evil, mass effect ή οποιοδήποτε action shooter με RPG στοιχεία. Πραγματικά όταν μπείτε στο νόημα του παιχνιδιού δεν θα ξεκολλάτε. Το γεγονός ότι με το "οverdrive" ελέγχεις 4-5 στρατιώτες μπαίνοντας από το ένα σώμα στο άλλο είναι φοβερό καθώς η στρατηγική παίζει σπουδαίο ρόλο για να νικήσετε δυνατούς αντιπάλους π.χ. Reapers ή γενικότερα Bosses. Bάλτε και το ωραίο ότι η Aya ανεβαίνει lv η ίδια, ανεβαίνουν lv οι ικανότητες σας με κάθε κατηγορία όπλου, μπορείτε να κάνετε customise κάθε όπλου που έχετε με τα λεφτά που κερδίζετε από τις αποστολές και πειράζετε και το DNA της ηρωίδας με πρόσθετα, μιλάμε για πολύ βάθος στο παιχνίδι.


Οσόν αφορά τη διάρκεια του μου πήρε 15 ώρες gameplay συνολικά να το τελείωσω στο easy, το οποίο κάθε άλλο παρά easy ήταν. Πολύ θετικό πως όταν το τερματήσεις κρατάς lv, όπλα και όλα τα άλλα στατιστικά δίνει σοβαρό replay value στο παιχνίδι σε μεγαλύτερη δυσκολία.
Σε γενικές γραμμές ένα άψογο παιχνίδι που πιστεύω πως έφτιαξε σχολή. Τελικά το RPG στοιχείο κολλάει καλά με όλα τα είδη παιχνιδιών. Eνα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ προσωπικά και must αγορά για κατόχους PSP. Για το να είναι το καλύτερο της τριλογίας αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα καθώς από άποψη gameplay και τα τρία παιχνίδια είχαν μεν το rpg στοιχείο μαζί με action adventure/horror/shooter στοιχεία αλλά με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Το θέμα είναι πως το παιχνίδι με έκανε να παίξω και τα άλλα 2 μετά κάτι σαφώς σημαντικό. Σαν γενική βαθμολογία του δίνω ένα 8/10 γιατί το σενάριο ήταν λίγο δυσνόητο. Aλλά με τέτοια καταιγιστική δράση ποιος προλαβαίνει να ασχοληθεί?


Monday 17 September 2012

Black Rock Shooter: The Game (PSP) - Review





To σενάριο κινείται σε ένα διαφορετικό σύμπαν από αυτό της OVA καθώς λάμβανει χώρα το 2051, όπου η Black RockShooter ξυπνάει από λήθαργο και μπαίνει σε ένα φουτουριστικό παιδίο μάχης προσπαθώντας να θυμηθεί ποια είναι. Στην πορεία έρχεται αντιμέτωπη με άλλους που έχουν υπερδυνάμεις όπως αυτή και στο τέλος αντιμετωπίζει την White Rock Shooter. Αυτά σε μέσες άκρες. Μακάρι να ήξερα γιαπωνέζικα να ήξερα τι έλεγαν στους διαλόγους αλλά που τέτοια τύχη. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η εξιστόρηση με τα καταπληκτικά βίντεο είναι λες και βλέπεις το anime.



O ήχος  σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλός. Εγινέ καταπληκτική δουλειά με τα ηχητικά εφέ και κυρίως με το voice acting. Το soundtrack επίσης ήταν απόλυτα ταιριαστό στο φουτουριστικό στυλ του παιχνιδιού με τους new age funk ρυθμούς του



Tα γραφικά τα βρήκα εξαιρετικά επίσης. Πολλές φορές θα πιάσετε τον εαυτό σας να χαζεύει τα απίστευτα τοπία. Κάθε πίστα είναι τελείως διαφορετικού ύφους, κάτι πραγματικά εκπληκτικό για ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι σε διάρκεια

Ο χειρισμός ήταν αρκετά προσεγμένος και άμεσα προσιτός. Με το Χ πυροβολείς κανονικά. Πατώντας R και ένα από τα 4 κουμπιά εκτελείς ειδικές επιθέσεις τις οποίες ο ίδιος διαλέγεις ποιες θες να έχεις μαζί σου. Προχωρώντας στο παιχνίδι βρίσκεις νέες και ανάλογα τους εχθρούς που αντιμετώπιζεςι βάζεις αυτές που νομίζεις ότι θα σε βοηθήσουν περισσότερο. Με το Ο κάνεις αποφυγή και το Χ άμυνα. Γενικώς εύκολα τον συνηθίζεις.

Και φτάνουμε στο ζουμί της υπόθεσης το Gameplay και το βασικό λόγο για τον οποίο ένα παιχνίδι φουλ γιαπωνέζικο με έκανε να κολλήσω άσχημα μαζί του. Ενά εκπληκτικό πάντρεμα shooter/turn based/rpg. Δηλαδή συναντάς εχθρούς, τους αντιμετωπίζεις ανά γύρους με το όπλο και ανεβαίνεις και lv κάθε τόσο γίνοντας πιο δυνατός. Χαλαρά το παιχνίδι θα μπορούσε να λέγονταν Parasite Eve 1. Είναι η τελειότερη του εξέλιξη για μένα όσον αφορά το σύστημα μάχης απλά τώρα οι μάχες γίνονται στο χώρο με πολύ μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Ωραία η προσθήκη με την μηχανή σε μερικά σημεία θα θυμίσει σε πολλούς το mini game του Final Fantasy VII.

Οσόν αφορά τη διάρκεια του παιχνιδιού το τερμάτησα μετά από 16 ώρες και αμέσως μετά το βίντεο του τερματισμού άλλαξε η οθόνη τίτλων και νέες πίστες και bosses ξεκλειδώθηκαν για ακόμα μεγαλύτερα level κάτι που πραγματικά με χαροποίησε ιδιαίτερα και συνέχισα μέχρι τους τις έβγαλα όλες και αυτές. Χώρια όλα αυτά νέες φορεσιές και όπλα ξεκλειδώθηκαν στον τερματισμό και πολλά καλούδια στην gallery!

Ενά καταπληκτικό παιχνίδι που αξίζει να παίξετε αν είστε φαν των rpg, των anime ή των shooter. Aν είστε όλων αυτών ακόμα καλύτερα. Αν είστε φαν και του anime/manga τότε θα πωρωθείτε ακόμα περισσότερο. Ανυπομονώ να βγει και αμερικάνικη ή ευρωπαική έκδοση για να το παίξω ξανά!
Tελική βαθμολογία 9/10 - Ισώς το παιχνίδι της χρονιάς στο PSP!

God of War 3(ps3)-Review

God of War 3(ps3)-Review

 Kαι η εκδίκηση συνεχίζεται...!

     Το τρίτο μέρος της σειράς God of War  συνεχίζει ακριβώς  εκεί που τελείωσε το god of war 3.Ο Κράτος "καβάλα" πάνω στην
 τιτάνα Γκάια ανεβαίνει στον Όλυμπο μαζι με τους τιτάνες,για την πολυπόθητη εκδίκηση του.Ο Δίας  από την αλλη προκειμένου να υπερασπιστεί τον  Όλυμπο ,  έχει κανει περα τις διαφορές του με κάποιους θεούς προκειμενου να αντιμετωπίσει τον Κράτος και τους Τιτάνες.
    Οι θεοί που βλέπουμε αρχικά στην εισαγωγή του παιχνιδιού είναι ο Δίας,ο Ερμής,Ο Ήλιος,Ο Άδης και ο Ποσειδώνας.Να πω ότι η συνέχεια ειναι προβλεπόμενη ο Κράτος θα σκοτώσει (σχεδόν) όλο το δωδεκάθεο.Αυτο που δεν περίμενα
 ειναι το τέλος,καθόλου λυτρωτικό για τον ίδιο,πιο πολυ αινιγματικό για το τι θα του έχει συμβεί.
    Γενικά το σενάριο δεν με τρέλανε να το πω.Του god of war 2 παραμένει πιο αγαπημένο μου.


Αίμα πιο ρεαλιστικό από ποτέ;

    Από γραφικά το gow 3 στέκεται ανάμεσα στα καλύτερα exclusives της sony! Από άποψη γραφικών το god of war 3 περνά τους προκατόχους του με... άνεση και κοιτά στα μάτια πολλούς τίτλους του ps3!Όλοι οι χαρακτήρες ειναι άριστα σχεδιασμένοι από τον Κράτος ως αρχή  όλων ,μέχρι τους θεούς του Ολύμπου και τους Τιτάνες.Εχετε δει εχθρό όπου ο αντιήρωας μας 
ξεκοιλιάζοντάς τον να βλέπει τα σωθικά του;Στο God of War 3 θα δειτε τον Κράτος να το κάνει αυτο!!



Gameplay:if it's not broke don't fix it!!

    Tι να πείς;Το ίδιο απολαυστικό (και πιο πολύ ίσως)
 απο τα άλλα god of war.Φυσικά δεν λείπουν οι νεες προσθήκες,οι νέες μαγείες,τα νέα όπλα. Ένα ωραίο νέο χαρακτηριστικό ειναι οτι πιάνοντας έναν αντίπαλο μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε σαν πολιορκητικό κριό και να ορμήξετε προς άλλους
 αντιπάλους παρασύροντας τους  ή τον αντίπαλο που κρατάτε να τον λιώσετε σε ένα τοίχο.
    Τα νεα όπλα(τα παλιά blades of chaos  λέγονται
 blades of exile τωρα,παραμένουν καταπληκτικά) ειναι πολυ ωραία ειδικά τα γάντια cestus που ουσιαστικά ειναι σαν γάντια του  μποξ. Τα claws of Hades και κάποιο άλλο όπλο ακόμα είναι παρόμοια με τα blades of exile δηλαδή συνδέονται με αλυσίδες.Βέβαια σαφώς προσφέρουν ποικιλία ,αλλά τα cestus είναι το καλύτερο νέο όπλο για εμένα.
    Το blade of olympus έχει περιοριστεί μονο οταν ενεργοποιείται το μετρητή rage of sparda.Εκεί ο Κράτος τα έχει "πάρει" άγρια και χρησιμοποιεί το blade of olympus κάνοντας πολύ 
γρήγορες επιθέσεις.Αρκετά χρήσιμο οταν αντιμετωπίζεται πολλους αντιπάλους.Νέο επίσης χαρακτηριστικό είναι οτι ορισμένα τέρατα(Κύκλωπες,τρικέφαλα σκυλιά) πατώντας τα
 κουμπιά στη σωστή στιγμή,τα καβαλάτε και τα ελέγχετε εναντίων αλλων αντιπάλων.
   Φυσικά απο την αρχή έχετε και τα φτερά του Ίκαρου που θα τα χρησιμοποήσετε πολύ συχνά.Τα αφεντικά είναι ...το κερασάκι στην τούρτα.Η τελευταία μάχη με απογοήτευσε όμως,
δεν μου άρεσε τοσο οσο η τελική μάχη στο gow2.Τουλάχιστον ολα τα άλλα boss battles είναι εξαιρετικά, με αγαπημένα μου του Ερμή ,του Ηρακλή,του Άδη και του Κρόνου.
   Πέραν των θεών θα αντιμετωπίσετε και Τιτάνες σε μάχες οποτε φανταστείτε επικές στιγμές που θα ζήσετε.Γενικά το gameplay είναι εξαιρετικό,γνώριμο και  κάποια βήματα εξελίξεις
 σαφώς και έγιναν.



Η μουσική στον ...Όλυμπο!!

Τα ορχηστρικά μουσικά θέματα δεν λείπουν ούτε απο 
το god of war 3.Το κακό ειναι οτι δεν άκουσα κάποια  νέα θέματα.Άκουσα πολύ μουσική δάνειο από το god of war 2.Βέβαια το 2 έχει τοσο καλές μουσικές  επιλογές που θα ήταν παράλογο να μην τις βάλουν.Το voice over των χαρακτήρων είναι ταιριαστό, άψογο και απολαυστικό.Η φωνή του Δία μου αρέσει φοβερά,βγάζει μια σοφία και  ένα δυναμικό τόνο .TC Carson πάντα φοβερός ως Κράτος, τα λόγια είναι περιττά.Ας σημειώσω ότι και ο Kevin Sorbo(ο τηλεοπτικός "Ηρακλής" κάνει τον... Ηρακλή!) έχοντας ελάχιστες ατάκες κάνει
 και αυτος εξαιρετική δουλειά.


Όλα τα καλά...γρήγορα τελειώνουν!!

Φημίζονται τα god of war(s) ότι δεν ειναι τεράστια και το 3 δεν είναι εξαίρεση.Το τερμάτισα σε 8 ώρες στο easy.Στο normal σίγουρα κάποιος 
θα κάνει 10+ ωρες λόγω δυσκολίας εχθρών.Bonus play(new game+)δεν βλεπω να έχει αφού το τελείωσα.Κρίμα μιας και το gow 2 είχε μεγάλο replayability λόγω αυτού.


Ιn the end there would be only chaos!

Επίλογος.Το gow 3 είναι ένα καλο παιχνίδι που προσωπικά με χάλασε το σενάριο απο αυτό μιας και ουσιαστικά  ήξερες τι θα γίνει και τι να περιμένεις από αυτό!Το καλύτερο god of war σίγουρα από gameplay άποψη αλλα προσωπικά το 2 με πόρωσε περισσότερο και ήταν καλύτερο σε σενάριο.
Με βάση όσα έγραψα από μένα παίρνει ένα 9/10.


Sunday 16 September 2012

Metal Gear Acid (PSP) - Review







Η αλήθεια είναι πως αυτό το παιχνίδι το σνόμπαρα για χρόνια. Φέτος το καλοκαίρι σκέφτηκα να το δοκιμάσω και μου απέδειξε περίτρανα πόσο τεράστιο λάθος είχα κάνει και μάλιστα μου υπενθύμισε την αγάπη που έχω για σειρά.

Bρισκόμαστε στο 2016, γίνεται αεροπειρατία σε ένα αεροπλάνο όπου βρίσκεται ένα πολιτικός, μελλοντικός υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής. Οι τρομοκράτες ζητάνε για αντάλλαγμα το πρόγραμμα Pythagoras, το οποίο φτιάχνεται στην Νότια Αφρική από τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους στέλνουν τον Solid Snake να πάρει πίσω το πρόγραμμα και να να σώσει και τον μελλοντικό πρόεδρο έχοντας μάλιστα ο ίδιος χάσει την μνήμη του και μην ξέροντας ποιος είναι πραγματικά.

Tα γραφικά του παιχνιδιού μπορώ να πω πως πλησιάσαν σε ποιότητα του Metal Gear 2. H βασική διαφορά σε σχέση με τα άλλα παιχνίδια metal gear είναι πως ότι κάνεις το κάνεις με χρήση καρτών. Δίνεις εντολές δηλαδή για τις κινήσεις του Snake. Συνηθώς 2 άνα γύρο, περισσότερες αν έχεις κάποιες ειδικές κάρτες. Παρομοίως και οι εχθροί κινούνται αναλόγως. Με λίγα λόγια όσοι είναι φαν και του Yugioh θα νιώσουν σαν το σπίτι τους όταν κάτσουν να σετάρουν τράπουλα καθώς αυτή είναι και η μαγεία του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος deck. Ο κάθε παίχτης μπορεί να τελείωσει την κάθε αποστολή χρησιμοποιώντας διαφορετική στρατηγική βάζοντας τις κατάλληλες κάρτες στην τράπουλα του. Π.χ. να επιλέξει να παίζει με sniper όπλα ή με nikita missils. Στην πορεία του παιχνιδιού μπορείς να επιλέξεις κάρτες από τα metal gear 1,2,3 & classic δίνοντας ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο παιχνίδι αφού συνεχώς αγοράζεις κάρτες με τις αποστολές που τελείωνεις και αναπροσαρμόζεις το deck σου αφού καταφέρεις και αγοράσεις κάποια καλή κάρτα.
Αυτό που κλέβει και πάλι την παράσταση όπως σε όλα τα metal gear είναι τα boss fights. Eιδικά η τελική μάχη θα μου μείνει αξέχαστη. Από θέμα διάρκειας κατάφερα να το τερματήσω σε 23 ώρες gameplay χρόνο απολύτως ικανοποιητικό για metal gear. Ητάν ευχάριστο επίσης πως μπορεί να παίξεις αν θες New Game Plus+ όπου κρατάς όλες τις κάρτες, ακόμα πιο ευχάριστο είναι πως μπορείς στο Metal Gear Acid 2 να φορτώσεις την αγαπημένη σου κάρτα από το πρώτο παιχνίδι κάτι πολύ χρήσιμο. Σε γενικές γραμμές λοιπόν ενά πάρα πολύ διασκεδαστικό και εθιστικό παιχνίδι που αξίζει να έχει το βαρύ όνομα του Metal Gear στον τίτλο του. Είτε είστε φαν των Metal Gear είτε των strategy games γενικότερα το παιχνίδι αυτό θα σας καθηλώσει.. Σαν γενική βαθμολογία του δίνω ένα 8/10


Darksiders 2 Review






Darksiders 2 Review












Και ναι είναι αλήθεια! Το πρώτο μου review το οποίο δεν περιέχει αστυνομία, συμμορίες, και τρομερά κυνηγητά σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Αντ’ αυτού πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ένας από τους 4 καβαλάρηδες της αποκάλυψης, ο Θάνατος, (κάτι που δίνει στο παιχνίδι πολλούς πόντους. Εννοώ πόσο πιο γαμιάς θα μπορούσε κανείς να νιώσει ; ) ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να “αναστήσει” την ανθρωπότητα (να σαι καλά αδερφέ) ώστε να αθωώσει τον αδερφό του , Πόλεμο, που για κάποιον λόγο ο οποίος δεν εξηγείται ούτε στο πρώτο ούτε στο 2ο παιχνίδι κατέβηκε στη γη πριν της ώρας του και την... ψιλοκατέστρεψε. Παρότι το σενάριο είναι αρκετά ενδιαφέρων  ,το πρόβλημα του είναι ότι δεν μας εξηγεί καμία από τις απορίες που μας δημιούργησε το πρώτο παιχνίδι της σειράς , πόσο μάλλον μας δημιουργεί καινούργιες, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα όταν ο παίχτης τερματίσει το παιχνίδι να μην νιώσει ότι κατάφερε κάτι, ότι έλυσε κάποιο πρόβλημα, χαλώντας κάπως την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού (Βλέπε mass effect 3). Ελπίζουμε το 3ο παιχνίδι να μας δώσει κάποιες απαντήσεις (π.χ. γιατί η αποκάλυψη ήρθε νωρίτερα κ.λ.π.) και να δώσει νέο ενδιαφέρων στη σειρά (αν και με την οικονομική κατάσταση της THQ μάλλον δύσκολο να δούμε Darksiders 3 ).


Τα γραφικά του Darksiders 2 είναι... επιεικώς μέτρια με σαφή κατεύθυνση προς το χάλια. Κάτι πραγματικά απογοητευτικό καθώς η σχεδίαση του και οι τοποθεσίες του είναι απίστευτα όμορφες και μπορείς να δεις ότι έχει γίνει φοβερή δουλειά από κάποιον εξαιρετικά ταλαντούχο καλλιτέχνη, μόνο και μόνο για να καταστραφούν τα πάντα τη στιγμή που θα πλησιάσεις σε κάτι. Χαμηλής ανάλυσης textures, pixelated σκιές ,(πριν το τελευταίο patch) v-synch που δεν λειτουργούσε, απαράδεχτα προβλήματα για ένα παιχνίδι στο pc το έτος 2012. Κατανοώ ότι πρόκειται για port από κονσόλες αλλά έλεος ρε παιδιά, λίγη προσοχή δεν βλάπτει... Και μιλώντας για κακό port , αν το αγοράσετε για pc είτε συνδέστε χειριστήριο του xbox 360 ή ετοιμαστείτε για σοβαρή αλλαγή στο keymapping, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να το χειριστείτε όπως είναι. (εκτός αν δεν έχετε ανθρώπινα χέρια) Η μουσική είναι ικανοποιητική, αλλά τίποτα το εξαιρετικό, δεν θα σας κουράσει αλλά ομολογώ πώς δεν θυμάμαι κανένα από τα κομμάτια του παιχνιδιού, σε αντίθεση με το voiceacting, το οποίο είναι εξαιρετικό.


Έχω ακούσει άλλους reviewers να περιγράφουν το game ως dark Zelda και θα χρειαστεί να διαφωνήσω εδώ. Μια πιο ακριβής περιγραφή του θα ήταν ατμόσφαιρα Legacy of Cain, κίνηση και γρίφοι Prince of Persia και μάχη Devil May Cry, κάτι το οποίο αν με ρωτήσετε (και γι αυτό το λόγο υποθέτω διαβάζετε το review) είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς ενώ η μάχη και η κίνηση είναι εξαιρετικά καλές και διασκεδαστικές, υπάρχει πάντα το συναίσθημα ότι το έχω ξαναπαίξει αυτό. Δεν υπάρχει κάτι πρωτότυπο, κάτι καινούργιο να σε καθηλώσει στο παιχνίδι. Ένα ακόμη ενοχλητικό στοιχείο είναι η ποσότητα των γρίφων που υπάρχουν σε κάθε dungeon. Δεν είναι άσχημοι ή δύσκολοι οι γρίφοι κάθε άλλο, απλά υπερβολικά πολλοί. Είμαι ο Θάνατος διάολε, είμαι εδώ για να κόβω κώλους και να θερίζω ψυχές, όχι για να παίζω clue. Και τώρα στα θετικά:
Οι μάχες είναι επικές. Αν χρειαζόταν να διαλέξω το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού αυτό θα ήταν το σύστημα μάχης με τεράστια διαφορά από το δεύτερο  .Από τη στιγμή που θα συνηθίσετε τον χειρισμό θα χαίρεστε να παλεύετε με οποιονδήποτε, μόνο και μόνο για να δείτε πως θα αποφύγετε την επίθεση του και θα του επιστρέψετε τη χάρη και μάλιστα με τόκο. Ιδιαίτερα οι μάχες με τα bosses του κάθε dungeon πιο πολύ βασίζονται στη δική σας προσπάθεια και ταλέντο, στο  πόσο καλά απομνημονεύετε το πως κινούνται και επιτίθεντε παρά από το level στο οποίο είστε και τον εξοπλισμό τον οποίο φοράτε, κάτι το οποίο προσωπικά το λατρεύω. Η ποσότητα loot που υπάρχει στο παιχνίδι είναι τεράστια. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας φτάσει η ποσότητα και να μην βρείτε αντικείμενα για να εξοπλίσετε τον Θάνατο όπως ακριβώς θέλετε. Και τέλος οι 50+ ώρες του παιχνιδιού και ο μεγάλος αριθμός dungeons και side quests κάνουν το Darksiders 2 να αξίζει κάθε ένα από τα ευρώ του.



Τελικά αξίζει να αγοράσετε το παιχνίδι; Με μία λέξη ναι. Τα περισσότερα προβλήματα μου με το Darksiders 2 βρίσκονται στο ημιτελές port για pc και στην έλλειψη πρωτοτυπίας αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν αρκετά ώστε να χαλάσουν το παιχνίδι. Απλά αποφύγετε την έκδοση για το pc και είστε κομπλέ. Με άνεση λοιπών μπορώ να του δώσω 7/10 και να ελπίζω πως θα υπάρξει και Darksiders 3...

Monday 3 September 2012

Sleeping Dogs Review





Sleeping Dogs Review  





Το πως αυτό το παιχνίδι κατέληξε στα καταστήματα είναι αρκετά ενδιαφέρων . Αρχικά προοριζόταν να κυκλοφορήσει από την Activision με την ονομασία True crime : Honk Kong , όμως την τελευταία στιγμή ακυρώθηκε (κάτι που μάλλον καλό του έκανε τελικά , γιατί τα προηγούμενα True crime ήταν... άθλια και δεν θα το αγόραζε κανεις). Στα μέσα του 2011 η square enix αγόρασε το game (αλλά όχι και τον τίτλο του) και ανακοίνωσε πως θα το κυκλοφορήσει με το όνομα Sleeping Dogs , και είμαι εξαιρετικά χαρούμενος που το έκαναν.



Η ιστορία του παιχνιδιού εκτυλίσσεσαι στο Χόνκ Κόνγκ , όπου ο Wei Shen , ένας μυστικός αστυνομικός, υποδύεται ένα νέο μέλος της κινέζικης μαφίας . Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού παρακολουθούμε την πορεία του σε αυτή καθώς και την εσωτερική μάχη μεταξύ του καθήκοντος του και του δεσίματος που αναπτύσσεται με τη νέα του “οικογένεια”. Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται για ένα από τα πιο πρωτότυπα σενάρια στην ιστορία και για να είμαι ειλικρινής είναι αρκετά προβλέψιμο στην εξέλιξη του , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλό και δεν προσφέρει συγκινήσεις στον παίχτη. Εξ άλλου ας το παραδεχτούμε οι αστυνομικές ταινίες (και παιχνίδια) δεν βασίζονται τόσο στο σενάριο, όσο στην ατμόσφαιρα τους , το πόσο δηλαδή σε κάνουν να νοιάζεσαι για το τι συμβαίνει, και στους χαρακτήρες τους, τομείς που το Sleeping Dogs διαπρέπει και με το παραπάνω. Οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά καλογραμμένοι και , σε συνδυασμό με το εκπληκτικό voiceacting, μοιάζουν να είναι ζωντανοί, κανονικοί άνθρωποι.  Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων να παρακολουθεί κανείς το πόσο αλλάζει η συμπεριφορά τους προς τον Wei από τη στιγμή που μπαίνει στη συμμορία (που τον υποψιάζονται όλοι) και πως αναπτύσσεται η σχέση τους κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Όσο για την ατμόσφαιρα έχω να σας πω ένα περιστατικό: Αυτό το review δεν επρόκειτο να γραφτεί αυτή τη στιγμή. Αρχικά είχα προγραμματίσει να τελειώσω το Darksiders 2 (και να γράψω για αυτό) και μετά να ασχοληθώ με το Sleeping Dogs. Το ξεκίνησα μόνο και μόνο για να κάνω ένα διάλειμμα  από το Darksiders (πολύ καλό παιχνίδι επίσης το review έρχεται σύντομα), αλλά με καθήλωσε και με εντυπωσίασε τόσο που ποτέ μα ποτέ δεν σκέφτηκα καν να το παρατήσω.

Τα γραφικά , ειδικά στο pc με το HD pack κατεβασμένο, είναι εξαιρετικά , πόσο μάλλον όταν μιλάμε για open world παιχνίδι. Είναι πραγματική απόλαυση να τριγυρνά κανείς στο (ψηφιακό) Χονκ Κονγκ , απλά για να απολαύσει την πόλη. Η μουσική του παιχνιδιού καλύπτει όλα τα γούστα , αν και ακούγεται μόνο όσο ο παίχτης βρίσκεται μέσα σε αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα και το voiceacting, όπως είπα και πιο πριν είναι κορυφαίο.


Όταν μιλάμε για open world παιχνίδια υπάρχει ένα παιχνίδι με το οποίο όλα τα υπόλοιπα συγκρίνονται: Το Grand Theft Auto IV . Για να βάλω τέλος στις απορίες σας θα σας πω πως το Sleeping Dogs είναι εξαιρετικά παρόμοιο με το GTA αλλά έχει κάποιες διαφορές οι οποίες του δίνουν το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα: Κατ αρχάς, καθότι τα όπλα δεν είναι τόσο διαδεδομένα στην Κίνα όσο στην Αμερική, οι περισσότερες μάχες που θα δώσετε στο παιχνίδι είναι σώμα με σώμα (κοινώς κλωτσομπουνίδι). Ο χειρισμός αυτών των μαχών μοιάζει με τον χειρισμό του Batman Αrkham City,  δηλαδή απλός με χρήση ελάχιστων κουμπιών. Αν και είχα κάποιους ενδοιασμούς αρχικά με το πόσο κάτι τέτοιο θα δούλευε σε ένα open world παιχνίδι , πρέπει να παραδεχτώ πως το να γυρνάς σε ολόκληρη την πόλη και να κάνεις μαύρο στο ξύλο οποιονδήποτε σου αντισταθεί είναι σκέτη απόλαυση. Ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείς τα enviromental kills, δηλαδή όταν χρησιμοποιείς το περιβάλλοντα χώρο για να σκοτώσεις με ένα χτύπημα αντιπάλους. Το δεύτερο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού είναι οι πολύ καλές σκηνές κυνηγιού , είτε με το αυτοκίνητο , με το οποίο για να ξεφύγεις πρέπει να πυροβολήσεις τα λάστιχα των αντιπάλων, είτε με τα πόδια , όπου χρησιμοποιώντας parkour προσπαθείς να πιάσεις τον αντίπαλο χαρακτήρα. Το τελευταίο σου δίνει την εντύπωση πως συμμετέχεις σε σκηνή από ταινία με τον Jackie Chan. Η οδήγηση στο Sleeping Dogs είναι σκέτη απόλαυση. Δεν πρόκειται για το πιο “ρεαλιστικό” σύστημα οδήγησης αλλά σου δίνει πολύ καλή δυνατότητα χειρισμού του αυτοκινήτου , κάτι που βοηθά και στο κυνηγητό αλλά και στους αγώνες.














Εκτός από τις κύριες αποστολές που προωθούν την ιστορία, το παιχνίδι είναι γεμάτο με δευτερεύουσες αποστολές και άλλες δραστηριότητες Από αγώνες με αυτοκίνητα, είσπραξη χρημάτων από διάφορα θύματα, κλέψιμο αυτοκινήτων, σύλληψη συμμοριών μέχρι fight club, στοίχημα σε κοκορομαχίες ( και μην ακούσω βλακείες για βαρβαρότητα στα ζώα, οι κόκορες είναι ψηφιακοί ,κάτι που σημαίνει ΟΧΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ).







Τι δεν μου άρεσε στο παιχνίδι; ‘Οχι και πάρα πολλά . Κατ αρχάς ένα πράγμα δεν μπόρεσα ποτέ να συνηθίσω: την οδήγηση από τα αριστερά! Έλεος! όσο και να προσπάθησα ότι και να έκανα ακόμη και σημείωμα έγραψα και πάλι το ατύχημα ήταν στην ωριαία διάταξη. Δεύτερον ακόμη και αν οι δευτερεύουσες αποστολές είναι πολλές είναι σχεδόν όλες το ίδιο στυλ πχ οδήγα σε εκείνο τη σημείο σπάσε τον τάδε στο ξύλο και γύρνα. Δεν είναι κακό αλλά θα ήθελα μια μικρή διαφοροποίηση ρε παιδί μου. Τρίτον παρότι οι 15 με 18 ώρες της βασικής ιστορίας είναι πολλές και οι οι υπόλοιπες αποστολές αυξάνουν την διάρκεια του παιχνιδιού, μιας και δεν υπάρχει multiplayer, θα ήθελα λίγη ακόμη διάρκεια (το mass effect μας έχει δείξει πως κάτι τέτοιο γίνεται). Και τέλος ε παρότι δεν περιμένω σενάριο για όσκαρ δώστε μας κάτι πιο πρωτότυπο ρε παιδιά, χρόνο για καλό σενάριο είχατε...

Εν κατακλείδι (άτσα) το Sleeping Dogs αξίζει τα χρήματα του και με το παραπάνω. Έχει δράση άλα Jackie Chan (είμαι μεγάλος φαν), έχει ενδιαφέρον, είναι όμορφο, είναι καλογραμμένο είναι απλά εξαιρετικό. Αν ήταν λιιιιιίγο μεγαλύτερο και είχε μεγαλύτερη ποικιλία στις αποστολές του θα έπαιρνε με άνεση 9 αλλά για τώρα  8/10 και περιμένουμε ανυπόμονα το δεύτερο παιχνίδι της σειράς...